Ze groeide op in een liefdevol gezin. Werd zelf moeder en dacht alles goed op orde te hebben. Tot de relatie waarin ze zat langzaam maar zeker veranderde. Van een charmante partner naar een controlerende man en van woorden naar geweld. In dit openhartige portret vertelt Myrthe over angst, liefde, veiligheid en weer opstaan. Hoe huiselijk geweld haar leven binnensloop, waarom weggaan zo moeilijk was en hoe ze met hulp van Blijf Groep de cirkel wist te doorbreken. Voor zichzelf en voor haar kinderen.
“Ik ben Myrthe, moeder van drie jongens van negen, zeven en vier. Twee jaar geleden stond ik met hen op de stoep van Blijf Groep. Uitgeput, maar vastbesloten. Wat ik heb meegemaakt? Het is een verhaal met te veel bladzijdes. Maar ik vertel het, omdat ik weet hoe belangrijk het is om te horen dat het anders kan. Dat je eruit kunt komen.”
Een liefde die langzaam iets anders werd
Voordat Myrthe moeder werd, werkte ze in de muziekindustrie. Ze organiseerde evenementen, was veel op pad en bouwde aan haar carrière. Haar relatie begon vlot, intens en in het begin voelde het goed. “We gingen na twee weken al samenwonen, een jaar later was ik zwanger.” Maar zodra hun leven om meer draaide dan alleen elkaar, begonnen de verhoudingen te verschuiven. “Er kwam jaloezie. Mijn werk, vooral met mannelijke artiesten, werd een probleem. Ik begon me aan te passen. Dacht: als ik me nou een beetje kleiner maak, dan komt het wel goed.”
Het moment dat alles kantelde
Tijdens een avond na een showcase escaleerde het volledig. Myrthe: “Hij pakte onze baby van mij af en smeet me tegen de deurpost van de slaapkamer. Ik kreeg een strijkijzer en een strijkplank naar mijn hoofd gegooid. De strijkplank raakte me, het strijkijzer niet. Hij gooide stoelen naar me en rende achter me aan rond de salontafel. Uiteindelijk duwde hij me op de bank en kneep mijn keel dicht tot ik out ging. “Op dat moment dacht ik: wat gebeurt er met mijn kinderen als ik er niet meer ben?”
In paniek belde ze zijn moeder en zusje, die direct naar hem toe gingen. Zelf vluchtte ze naar haar beste vriendin. Later kwam zijn moeder naar haar toe en zei: “Blijf maar bij je vriendin slapen.”
De volgende ochtend zat Myrthe weer met haar partner, zijn zusje en haar vriendin aan tafel. “Maar zij zeiden niets. En hij draaide het verhaal om: hij was niet de dader, maar het slachtoffer. Ik was de schuldige, omdat ik met mannen werkte, omdat ik leuk werk had en hij niet. Hij werkte niet en vond zichzelf zielig. Hij speelde in op mijn schuldgevoel: Hoe zou jij het vinden als ik met zoveel vrouwen omging? Ik begon te twijfelen, dacht dat ik het in hem had getriggerd. En hij beloofde: Het spijt me, dit gebeurt nooit meer.”
Zijn moeder en zusje kenden zijn gedrag, vertelt ze. “Ze wisten hoe hij was. Ze kenden ook zijn vader, die had precies hetzelfde gedaan. Zijn moeder zei zelfs: Dit is precies wat ik altijd heb willen voorkomen, dat jij dit zou doen.”
Van muurbloem tot schim
Wat volgde, was een relatie die langzaam veranderde in een gevangenis. “Hij wilde weten waar ik was en installeerde zelfs een camera in huis. Ik mocht nauwelijks naar buiten.” De uitbarstingen werden frequenter, heftiger, tot ze uiteindelijk dagelijks waren. “Hij sloeg me waar de kinderen bij waren. Mijn oudste zette dan de tv aan voor zijn broertjes, zodat ze het niet hoefden te zien.” Toch duurde het nog lang voordat Myrthe weg kon. “Ik hield van hem. En hij was de vader van mijn kinderen. Ik probeerde te begrijpen waar het vandaan kwam.”
De eerste stap naar vrijheid
Uiteindelijk was het haar familie die aan de bel trok. “Mijn zussen zagen hoe slecht het met me ging. Tijdens een weekend vol dreiging bespraken we voor het eerst een codewoord, zodat zij wisten wanneer ze direct moesten ingrijpen.” Kort daarna ging het mis. Hij bedreigde haar opnieuw. Myrthe gebruikte het afgesproken woord. Haar zus snam contact op met zijn moeder, die vervolgens direct de politie inschakelde. “Hij werd opgepakt en we zijn toen direct ondergedoken in een opvanghuis.”
Eindelijk ruimte om te ademen
Via locaties in Den Bosch en Gouda kwam Myrthe uiteindelijk met haar kinderen terecht bij Blijf Groep in Amsterdam. “Toen we daar aankwamen, viel er iets van me af. Voor het eerst konden mijn kinderen gewoon kind zijn. Ze maakten lawaai, huilden, lachten speelden. Zonder angst.”
Ook voor haarzelf begon een lang proces van herstel. “Je moet ineens zóveel regelen. Maar het echte werk zat in mezelf. In leren voelen wat ík nodig had. En in het eerlijk zijn naar mijn kinderen.” Ze vertelde hen wat er aan de hand was, zonder in details te treden. “Ze weten waarom we hier wonen.” Tegelijkertijd doet Myrthe haar best om het contact met hun vader te behouden, zodat haar kinderen ondanks alles nog steeds beide ouders kunnen zien. In dat contact leren ze ook omgaan met hun vader zoals hij is, én ontdekken ze wat ze zelf nodig hebben om zich veilig te voelen. “Ze voelen het haarfijn aan. Aan zijn houding en stemming zien ze direct of het een goede of slechte dag is. Als ze merken dat hij geen goede dag heeft, zeggen ze: We groeten even en gaan weer weg.”
De omslag
Pas na een jaar voelde Myrthe dat ze écht weer grip kreeg op haar leven. Ze volgde therapie, deed mee aan traumagerichte yoga en sprak met specialisten over intiem terreur. Ook haar kinderen kregen ondersteuning. “Ze hebben alle drie EMDR en speltherapie gehad. Tijdens kinderwerk en spel kwamen emoties naar boven die anders niet zichtbaar waren geweest.”
De begeleiding was essentieel. “Soms moest ik gewoon even een uur praten, soms ook even helemaal niet. Maar ik werd gezien. En het stellen van doelen gaf me overzicht. Iets om me aan vast te houden.”
De toekomst voelt weer van haar
Inmiddels is Myrthe bezig met de aanvraag voor een eigen woning. Ze schrijft aan een boek, werkt mee aan een documentaire en is in gesprek met Amnesty om intiem terreur wettelijk erkend te krijgen. “Ik weet niet hoe mijn ex zal reageren als ik straks echt zelfstandig ben. Maar ik ben niet meer bang. Dat gevoel is weg.”
Voor andere moeders in een vergelijkbare situatie heeft ze één boodschap:
“Wat heb je te verliezen? Je voelt die angst niet voor niets. Het is oké om te twijfelen. Maar als je diep vanbinnen weet dat het moet stoppen, luister dan naar dat stemmetje. Je hoeft het niet alleen te doen. En je bent sterker dan je denkt.”
Blijf Groep biedt naast opvang ook trainingen en programma’s die helpen om regie terug te pakken.
Denk aan het programma STERK, waarin je werkt aan zelfvertrouwen, grenzen leren stellen en toekomstperspectief. Of andere trajecten waarin je samen met anderen werkt aan herstel. Want er is niet één weg, maar wel altijd een volgende stap. Wil je weten welke trainingen bij jouw situatie passen? Bekijk hier onze Blijf Groep-trainingen.