Grote blauwe ogen kijken mij aan. “Mijn grootste angst is dat ze vreemdgaat”.

Pim had een mooi leven; fijne ouders, een goed stel hersens en een zacht karakter. En toen ontmoette hij ook nog eens zijn grote liefde, Loes. Dolgelukkig waren ze samen. Totdat Loes vertelde over haar eerdere vriendjes. Wat voor de meesten klinkt als een gezonde jonge vrouw die genoot van haar vrijheid, klonk het voor Pim als een grote nachtmerrie en veranderde er iets in zijn hoofd. Er ging een knopje om.

Sindsdien heeft Pim last van obsessieve gedachten waar hij geen controle over heeft. Gedachten over het liefdesleven van Loes. Wanneer deze gedachten de overhand krijgen wordt Pim kwaad, woedend. Hij begint dan te slaan, op zichzelf, maar ook op Loes.

Verdrietig kijken de blauwe ogen mij aan. “Ik wil haar geen pijn doen, maar toch gebeurt het”.

Pim wacht nu op behandeling bij de GGZ. En Loes is weg. Ze houdt nog van hem, maar ze is ook bang. Ze wil wel terug, maar dan moet er een ‘gebruiksaanwijzing’ komen waarin omschreven staat wat ze moeten doen wanneer de gedachten van Pim te groot worden om te stoppen.

De grote blauwe ogen kijken mij vragend aan. “Heeft u weleens eerder zo’n verhaal gehoord?”
“Nee niet zo’n verhaal”, zeg ik eerlijk. “Maar je bent zeker niet de enige. Schaamte staat mensen in de weg om hulp te vragen. Het is een hele dappere stap die jij nu zet”.

Een fractie van een seconde zie ik wat oplichten in de grote blauwe ogen.

We spreken af dat ik contact met Loes op zal nemen en dat ik ze zal helpen bij het maken van een gebruiksaanwijzing.

Anna, maatschappelijk werker Oranje Huis