De pleger was gemotiveerder dan het slachtoffer

Blijf Groep-medewerker Nadine (28) vindt dat iedereen recht heeft op een veilige, stabiele thuisbasis. Ze hoopt dat er meer aandacht voor huiselijk geweld onder burgers komt, zodat er meer zicht komt op het probleem. Nadine vertelt over haar bijzondere cliënten.

“Vorig jaar kwam er een heftige melding binnen voor een tijdelijk huisverbod. Een combinatie van middelen gebruik, fysiek geweld en vernedering. De melding greep mij direct aan omdat het stuk over vernedering erg opvallend en specifiek was. Maar het kwam ook binnen omdat het over een stel ging die in dezelfde leeftijdsfase zit als ik.

Opvallend huiselijk geweld geval

Als maatschappelijk werker is het mijn taak om de (on)veiligheid in kaart te brengen en mijn cliënten te adviseren. Dit stel besluit na een gesprek direct een traject met mij te willen opstarten. In de praktijk gebeurt het vaak dat een slachtoffer van huiselijk geweld hulp wil, maar dat het lastig is om de pleger te motiveren. In dit geval was de pleger gemotiveerder dan het slachtoffer. Hij was zich goed bewust van wat er gebeurd was en schaamde zich daar ontzettend over. In dit specifieke geval zag ik weer hoe belangrijk het is om zonder oordeel een gesprek aan te gaan. Op basis van een melding heb je altijd wel een beeld van de betrokkenen – dat is niet meer dan menselijk – maar in een gesprek zie je pas hoe iemand echt is.

“Dit stel is even oud als ik. Dat maakt deze casus zo indrukwekkend voor mij”

Samen patronen doorbreken

“Ik praat met beide partners over de huiselijk geweld incidenten die plaatsvonden en over de herkomst van de patronen die hieraan ten grondslag liggen. Vaak zijn deze patronen te herleiden naar iemands jeugd. Ik stel persoonlijke vragen over hun eigen opvoeding en vraag wat ze gemist hebben of niet prettig vonden. Laag voor laag zoek ik uit waar hun emoties vandaan komen. Ik leer hen dat deze er mogen zijn, maar dat ze moeten leren om dit op een gezonde manier te uiten. Het is in mijn vak belangrijk om vertrouwen te creëren en hen te laten zien dat ik informatie niet tegen hen gebruik. Pas als dat lukt, kun je de patronen samen doorbreken.

Het contact gaat ons alle drie makkelijk af. Dat komt omdat zij sociaal zijn en humor hebben, maar ook doordat we alle drie dezelfde leeftijd hebben. Ik realiseer me hoe anders onze levens zijn en hoe het ook in mijn leven anders had kunnen lopen. Dat is best confronterend. Dat maakt deze casus zo indrukwekkend voor mij.

“Als een cliënt eenmaal begint te praten, dan kan het mijn valkuil zijn om te veel in die onderste lagen te gaat zitten. Ik ben geen psycholoog, dus daar moet ik bewust op letten. Toch is het soms wel waardevol om een relatie op te bouwen. Zodra mijn inschatting is dat er specialistische hulp nodig is, verwijs ik door.”

“Ik zie dat ze het zelf kunnen, maar daar moeten ze zelf in gaan geloven”

Laatst gaf dit koppel aan dat ze dankbaar zijn met dit traject door mijn betrokkenheid. Dat vind ik een prachtig compliment. Het is een stel dat na een jaar nog steeds gemotiveerd is. Nu komen we op een punt waarop ik geloof dat ze het zelf kunnen. Vaak zie ik dan dat cliënten willen dat ik betrokken blijf. Daarom probeer ik hen vanaf het begin in hun eigen kracht te zetten. Ik bespreek wat ze zelf kunnen en waar ze ondersteuning bij nodig hebben. Ik zie vaak wel dat ze het zelf kunnen, maar daar moeten ze ook zelf in gaan geloven.”

Bij een dreigende noodsituatie kan de burgemeester een huisverbod opleggen. Eén van de partners of gezinsleden, meestal de geweldpleger, moet dan 10 dagen het huis verlaten, zodat de situatie niet verder uit de hand loopt. In de tussentijd start Blijf Groep hulp op voor alle gezinsleden.

Maatschappelijk werkers van Blijf Groep voeren gesprekken met alle betrokkenen om daarmee een beeld te krijgen van de situatie en te kijken welke hulpverlening nodig is om escalaties te voorkomen.