Interview met Karima die mishandeld werd door haar ex-man. Zij volgt nu een opleiding tot ervaringsdeskundige.

Mijn Jeugd

‘Mijn eerste ervaring met huiselijk geweld was in mijn jeugd, van mijn 8e tot 13e. Het was niet zo heftig, het waren meer mondelinge gevechten. Mijn moeder heeft op een gegeven moment besloten om mijn vader uit huis te zetten.

‘In de jaren daarna werd het rustiger thuis. Met mijn vader heb ik geen contact meer. Mijn ouders gingen uit elkaar met een vechtscheiding. Mijn vader kwam zijn afspraken niet na en hoe ouder ik werd, hoe minder graag ik contact met hem wilde hebben. Ik voelde me niet meer comfortabel bij mijn vader.’

‘In 2001 verhuisden we naar Amsterdam waar ik mijn leven heb opgebouwd.’

Het huwelijk

‘Ik ben van Marokkaanse afkomst en zodra een meisje een bepaalde leeftijd heeft bereikt, moet ze trouwen. Ik heb gelukkig altijd een eigen wil gehad en mocht zelf mijn partners uitkiezen.’

‘Op mijn 28e ben ik getrouwd. Ik had via mijn toenmalige beste vriendin een jongen ontmoet, net als ik van Marokkaanse afkomst. Dat jaar had ik besloten actiever met mijn geloof bezig te zijn. Deze man voldeed aan al mijn voorwaarden en hij was de man die ik zocht. Binnen twee maanden maakten we kennis met elkaars familie en in mei 2014 zijn wij naar Marokko gegaan om daar de Islamitische huwelijksakte te ondertekenen. De dag dat we terugkeerden naar Nederland zag ik een hele andere man voor me dan de man die ik kende. Ik had mijn trouwring niet om en hij begon hierover in het vliegtuig ruzie te maken. Vanaf toen werd het alleen maar erger.’

‘Twee weken later zouden wij onze verloving hebben. In die twee weken hebben we een enorme ruzie gehad waarin hij mij voor alles en nog wat uitschold. Ik snapte niet waar al die woede vandaan kwam. De verloving is wel doorgezet. Mijn twijfels over trouwen begonnen toen al.’

‘De bruiloft naderde en drie weken voor de trouwerij barstte de bom los. Ik wilde de bruiloft cancelen. Helaas werd er door beide families gepusht en is de bruiloft wel doorgegaan. Met de gedachten dat God het zo wilde en dat alles goed zou komen, ben ik het huwelijk ingestapt.’

De eerste mishandeling

‘Wij hadden geen eigen huis dus na de trouwerij trok ik in bij zijn ouders. De eerste acht dagen van ons huwelijk ging alles goed, op de negende dag ging het mis.
Hij maakte mij in de ochtend wakker zodat ik koffie voor hem kon zetten. Ik wilde dat niet, hij werd boos en de dag startte al verkeerd.
Toen mijn ex-man aangaf dat hij extra ging werken, zei mijn gevoel dat er iets niet klopte. Ik stuurde hem een sms en binnen no-time stond hij voor mijn neus. Ik schrok van hem, hij stonk, zijn ogen kwamen bijna uit zijn oogkassen en hij vertoonde machogedrag.
We kregen ruzie om het geld dat we hadden gekregen bij ons huwelijk. De afspraak was om het op te sparen en hij wilde dat geld nu al gaan gebruiken. Toen begon de eerste mishandeling. Gelukkig waren mijn zwager, schoonmoeder en schoonzusjes thuis en hebben ze mij geholpen. Ze vertelden mij toen dat hij een drugsverslaving heeft.’

De eerste keer hulp

‘Ik wist niet wat ik moest doen, ik besefte dat ik weg wilde omdat ik me onveilig voelde. Ondanks die gedachten heb ik hem toch nog een kans gegeven. Na een tijdje vond de tweede mishandeling plaats. Ik heb de politie gebeld en ben opgevangen in een blijf-van-mijn- lijf-huis. Het was de eerste keer dat ik hulp zocht. Ik kwam er achter dat hij in bezit was van een vuurwapen en een teaser. Daarom werd mij geadviseerd om binnen te blijven. Toch besloot ik om terug te gaan naar mijn moeder omdat ik in het tehuis niet de steun en liefde kreeg die je krijgt als je met familie bent en dat had ik nodig.’

Een nieuwe kans

‘Toen ik terug was bij mijn moeder zocht hij weer contact en zei hij dat we hulp zouden gaan zoeken en dat hij zou veranderen. Ik heb hem opnieuw een kans gegeven. De derde en laatste maand van ons huwelijk trokken we in bij mijn tante. Zijn broer zocht ondertussen een woning voor ons buiten Amsterdam zodat wij hem samen konden helpen om van zijn verslaving af te komen. Het vinden van een woning was na een tijdje gelukt.’

‘De dag van de verhuizing ging het weer mis. Ik had hem geld gegeven om te tanken en kwam erachter dat hij dat geld had uitgegeven aan drugs. Dit was de druppel en ik besloot te willen scheiden. Hij bleef mij nog lange tijd stalken en ik vreesde voor mijn leven.’

‘Na een tijdje heb ik om hulp gevraagd bij een maatschappelijk werker. De maatschappelijk werker zei dat zij mij niet kon helpen, ik kwam met lege handen binnen en ging met lege handen weg. Ik wist niet dat ik terug kon keren naar het blijf-van-mijn-lijf-huis en besloot daarom zelf een huis te zoeken. Er was al snel een huis dat ik kon bezichtigen. Onderweg naar de bezichtiging stortte ik in omdat ik me besefte dat het huis in the middle of nowhere was en dat ik helemaal alleen zou zijn. Mijn moeder stelde me gerust. Uiteindelijk heb ik daar twee jaar gewoond.
Die tijd was heel zwaar.’

‘Na die twee jaar keerde ik terug naar mijn moeder. Ik begon mijn leven weer op te starten in Amsterdam.’

Mijn leven na het huiselijk geweld

‘Het misbruik heeft zeker invloed gehad op mijn leven. Mijn moeder is depressief en als zij zich slecht voelt, botsen wij met elkaar. In 2018 heeft zij me het huis uit gezet. Het voelde alsof ik weer vanaf nul moest beginnen.
Ik stond op straat. Ik heb bij mensen geslapen die ik niet kende. Uiteindelijk heb ik hulp gezocht bij de huisarts omdat ik zelfmoorneigingen had. Ik schrok van mezelf, van de gedachten waarmee ik rondliep. De huisarts heeft een melding gemaakt bij een GGZ-instelling. De psychiater met wie ik sprak, heeft mij enorm geholpen. Hij hielp mij ook met het aanvragen van een urgentie voor een woning. Een jaar later, in 2020, kreeg ik een eigen woning in Amsterdam.’

‘In maart 2020 ben ik begonnen aan mijn opleiding tot ervaringsdeskundige. Dat bleek best zwaar te zijn omdat alles weer naar boven komt. Eigenlijk ben ik als een trein constant doorgegaan. Ik heb nooit stilgestaan bij wat er is gebeurd en wat ik heb meegemaakt.
Inmiddels ben ik veel sterker geworden. Ik sta er weer, ben veel gelukkiger en ik ben dankbaar voor alles.’