Wanneer een vrouw met haar kinderen in de opvang van Blijf Groep terechtkomt, is dat vaak na een lange, heftige periode van huiselijk geweld. De stap naar een veilige plek is een eerste overwinning, maar het proces van herstel en het terugpakken van regie over het eigen leven is complex. Eveline, moeder van drie zoons, kwam twee jaar geleden bij Blijf Groep in Amsterdam. Misha, kindbegeleidster, ving met haar team haar kinderen op. Twee verhalen, één gedeelde missie: de cyclus van geweld doorbreken.
“Je wordt wakker in een situatie waarin je nooit had gedacht te zitten”
Eveline: “Ik kom uit een liefdevol gezin. Huiselijk geweld was voor mij een ver-van-mijn-bed-show. Ik kende het niet uit mijn eigen omgeving en had, voor zover ik wist, ook geen klasgenootjes die hiermee te maken hadden. Het was gewoon geen onderdeel van mijn wereld. Toen ik mijn ex leerde kennen, had ik nooit gedacht dat ik in een gewelddadige relatie terecht zou komen. Alles was leuk en prima. We gingen snel samenwonen en een jaar later was ik zwanger.
In het begin merkte ik geen problemen, maar al snel veranderde de dynamiek. Ik was nog steeds dezelfde persoon, maar ons leven draaide niet langer alleen om ons tweeën – er was nu een kind. Dat merkte ik in hoe de aandacht en energie verdeeld werden. Ik moest qua werk een stapje terugdoen; 80 uur per week werken was niet meer haalbaar. Al vrij vroeg merkte ik dat er jaloezie ontstond. Ik weet niet precies of dat rond de geboorte was of kort daarna, maar opeens was het een probleem dat ik met mannelijke collega’s werkte. Dat was lastig, want de IT-branche is een mannenwereld.
Het begon met controle, daarna volgden de eerste klappen. Langzaam veranderde ik van een spontane vrouw in iemand die op haar tenen liep. Het fysieke geweld ging van één keer per week, naar drie tot vier keer per week, tot dagelijks. Ik was niets meer volgens hem. Geen goede moeder, geen goede partner. Mijn moeder kreeg kanker, maar ik kon haar niet bijstaan, want hij had geen zin om naar Zandvoort te rijden waar mijn familie woont of op de kinderen te passen.
Mijn zussen zagen al langer dat het niet goed met me ging. Op een dag, toen ik met de kinderen bij mijn familie was en mijn telefoon niet had opgenomen, flipte hij. Ik kom er nu aan, schreeuwde hij. Mijn zussen keken me aan en zeiden: Je gaat nu aangifte doen. Maar toen ik bij de politie aankwam, moest ik een afspraak maken. Twee dagen wachten… en in die tijd verloor ik mijn moed weer. Het duurde nog anderhalf jaar voordat ik echt de stap kon zetten om weg te gaan.
Toen die avond kwam, wist ik dat er geen weg terug was. Hij had me geslagen en ik had mijn zus aan de lijn. Ik had met haar een codewoord afgesproken. Zodra ik dat zei, wist ze wat ze moest doen en belde ze de politie. De volgende ochtend werd er ingegrepen; mijn jongste zoontje, mijn ex en ik werden klemgereden. Hij is toen meegenomen en ik werd naar een ander politiebureau gebracht om aangifte te doen. Ik ben daarna met mijn kinderen naar zijn moeder gegaan. De volgende dag meldde ik me bij Veilig Thuis. Je moet je spullen pakken en vanavond melden bij de opvang, zeiden ze. Het voelde als een klap in mijn gezicht. Waar gingen we terechtkomen? Maar het was het begin van iets nieuws.”
Misha: “Als kindbegeleidster bij Blijf Groep vangen we kinderen op die uit een onveilige thuissituatie komen. Elk kind draagt een rugzakje mee. Ons werk draait niet alleen om opvang, maar ook om observeren en signaleren: hoe komt een kind binnen, hoe ontwikkelt het zich, en hoe kunnen we bijdragen aan herstel? We willen dat kinderen zich weer veilig voelen, want pas dan kunnen ze weer écht kind zijn.”
Misha, kindbegeleidster bij Blijf Groep Amsterdam.
“Opvang als veilige haven voor zowel moeder als kind”
Eveline: “Ik vond het spannend om met mijn kinderen in de opvang te komen. Je hebt een bepaald beeld in je hoofd van een blijf-huis, maar dat klopte totaal niet. Het was een warme omgeving, en er waren andere moeders en kinderen, waardoor ik me minder alleen voelde.”
Misha: “Veel moeders en kinderen zijn nerveus als ze hier binnenkomen. Daarom is ons doel om een veilige, vertrouwde plek te creëren. Dat is extra belangrijk, omdat ze regelmatig vanwege veiligheid naar een locatie in een andere stad worden gebracht. Herkenbaarheid is daarom belangrijk. Dat doen we bijvoorbeeld met vaste structuren en persoonlijke aandacht voor elk kind.”
“Ruimte creëren voor moeders om aan zichzelf te werken”
Eveline: “Dankzij de kindbegeleiders had ik mijn handen vrij om mijn eigen herstelproces aan te gaan. Ik kon gesprekken voeren en de dingen regelen die moesten gebeuren, zonder dat mijn kinderen continu mijn aandacht nodig hadden.”
Misha: “Wij zorgen ervoor dat moeders tijd en ruimte krijgen om aan hun eigen toekomst te werken. Of het nu een gesprek met een advocaat is, EMDR-therapie of gewoon even op adem komen—wij vangen de kinderen op, zodat moeders die kans krijgen.”
“De impact van trauma op kinderen en hoe ze herstellen”
Eveline: “Mijn kinderen hebben ook EMDR-therapie gehad. Ze moesten verwerken wat ze hadden meegemaakt: de spanning thuis, het geschreeuw, de momenten dat ik werd aangevallen. Nu zie ik ze langzaam opbloeien.”
Misha: “Kinderen uit huiselijk geweldsituaties reageren heel verschillend. Sommigen zijn heel druk, anderen trekken zich terug. We werken aan de weerbaarheid door middel van trainingen door buro Bikkel. Daarnaast maken we gebruik van de methodiek Tijd voor Toontje. Daarmee moedigen we kinderen aan om over hun gevoelens te praten en iets te delen over hun ervaringen. zodat ze hun emoties kunnen verwerken op een manier die bij hen past.”
Samen werken aan duurzaam herstel
Bij Blijf Groep werken we volgens de Oranje Huis-aanpak, waarbij veiligheid, openheid en herstel centraal staan. We stoppen niet alleen het geweld, maar richten ons op duurzaam herstel—zodat gezinnen écht een nieuwe start kunnen maken. Want zonder de juiste ondersteuning lopen kinderen die geweld meemaken een groter risico om later in een vergelijkbare situatie terecht te komen. Samen doorbreken we de cirkel van geweld.
International Women’s Day
Dit artikel is geschreven in het kader van International Women’s Day. Dit jaar staat empowerment centraal: de kracht van vrouwen om hun eigen leven vorm te geven, ondersteund door een netwerk van mensen die hen daarbij helpen. Regie pakken doe je niet alleen. Samen maken we het verschil.
